نویسنده : فرخ باور
ادغام فضای معماری
نقش فضای خالی برای ادغام فضاهای کوچکتر
وحدت فضای معماری
نقد فضاهای متعارف فعلی
زنگ تفریح به معنای زمان آزادی شده است. راهرو مجرای فرار است. فرار از کلاس درس. کلاس درس گریبانگیر شده است. فضای کلاس ربطی به معماری مکان تحصیل ندارد. مکان تحصیل هم برای آموزگار و هم برای شاگردان مکانی دلگیر و کسل کننده است. به جز خود محتوای دروس و شیوه ی تدریس فعلا به فضای معماری بپردازیم.
1- تداخل و تلفیق فضاهای اختصاصی و کوچکتر در فضای خالی و بزرگ. ما این مفهموم را در جنبه های گوناگون زندگی و معماری می یابیم. و برای چنین ادغامی به فضای خالی نیاز داریم. فضای خالی را پیوسته در معماری گذشته و سنتی ایران و مشرق زمین در دوران ما قبل سرمایه داری می یابیم. در حالی که در معماری سرمایه داری بر سر در صد فضای مشاع کشمکش است. خانه های بزرگ و اربابی گذشته مثلا مانند خانه ی آقاراده در ابر کوه شاهد فضاهای نیمه باز ایوان مانندی هستیم که فضاهای کوچکتر در دو یا سه طبقه به آن باز میشوند. این ادغام و یگانگی فضای معماری نمود و نمایانگر وحدت خانواده ی بزرگ و یکپارچگی اقتصادی و ملکی آنها بوده که پدر بزرگ و مادر بزرگ و پدر و مادر و فرزندان را هنوز یکجا کنار هم مشغول کار و زندگی می دیده. نمونه ی ساده ی ادغام و ترکیب عملکرد ها و فرا گیری را در آتلیه های معماری دانشکده ی معماری تهران می دیدیم که از سال اولی تا سال آخری در هم ترکیب میشدند و هر کسی شاگرد بود و هرکسی استاد، و در عین مجزا بودن، در هم ادغام میشدند و باعث چند برابر شدن شتاب رشد و فرا گیری و عشق به خلاقیت میشد.فقط همین موارد را با جدا سازی و مجزا کردن خالص قیاس کنیم تا نتیجه را در می یابیم.
درباره این سایت